"Moje powojenne łagry" to opowieść o losach dziewczyny, która została skazana za działalność w AK na Grodzieńszczyźnie na 20 lat łagrów. W kilku sowieckich obozach pracy – mieszkając w nieludzkich warunkach i pracując ponad siły – spędziła lata 1945–1956. Autorka wspomina wiele szczegółów z codziennego życia skazańców oraz momenty dla nich przełomowe, a także kreśli portrety współwięźniów i sowieckich nadzorców. W jej relacji nie brak także ciągu dalszego – powrotu do ojczyzny i organizowania „normalnego” życia, co okazało się trudniejszym zadaniem, niż można by się spodziewać.