Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku większość polskich środowisk opiniotwórczych uznawała mniejszości narodowe za społeczności nierozerwalnie związane z Polską, ale wyróżniające się jedynie religią, folklorem czy językiem. Owa myśl sięgała tradycji I Rzeczypospolitej i jej narodu politycznego. Jednakże szczególnie na terenach Kresów Wschodnich postępował rozwój świadomości narodowej. W okresie międzywojennym państwo polskie musiało radzić sobie również ze wzrastającymi dążeniami narodowościowymi Niemców, którzy oczekiwali połączenia z ojczyzną. Polityka etniczna prowadzona była jednak w warunkach niepodległego państwa. Lata II wojny światowej diametralnie zmieniły kontekst prowadzenia polityki etnicznej. Z jednej strony mniejszość niemiecka stała się synonimem wroga, zaś większość przedstawicieli społeczności żydowskiej stała się ofiarą okupanta (Shoah). Po zakończeniu II wojny światowej w Europie w składzie narodowościowym Polski (znajdującej się w nowych granicach) zaszły...