Niniejsza publikacja przedstawia w syntetycznym ujęciu początki kina na ziemiach polskich oraz najważniejsze zjawiska i trendy w kinematografii II RP. Następnie przenosi nas w ponury czas II wojny światowej i próbuje odpowiedzieć na pytanie, w jakiej sytuacji znalazły się kinematografia i teatr, zarówno na ziemiach okupowanych, jak i na uchodźstwie. Skala represji, jakie dotknęły polskich artystów filmowych i scenicznych z rąk obu okupantów, dramatyczne wybory, przed którymi stanęli, i nie mniej tragiczne losy, jakie stały się udziałem znacznej części z nich, uświadamiają, że dla rodzimego kina i teatru lata 1939–1945 były cezurą apokaliptyczną, po której „nic nie będzie już takie samo”. Potwierdzeniem tego jest m.in. zaprezentowana lista strat osobowych, jakie poniósł świat srebrnego ekranu i Melpomeny.