Polityka zagraniczna Polski  Ludowej zawiera wiele obszarów niezbadanych bądź zbadanych jedynie w sposób pobieżny. Jedną z takich białych plam były kontakty z Hiszpanią frankistowską. W powszechnej świadomości tak świadków epoki komunizmu, jak i historyków, relacjetych dwóch państw sprowadzały się jedynie do zdecydowanego antagonizmu, często znajdującego odbicie w oficjalnej publicystyce. Pod tą powierzchnią deklarowanej nienawiści kryły się jednak działania na rzecz wszechstronnej współpracy. Książka ta rzuca światło na te odmienne, niezbadane wcześniej obszary stosunków polsko-hiszpańskich.